Statut Wspólnoty Rodzin „Betlejem”

CZĘŚĆ 1: NATURA, DUCHOWOŚĆ, CHARYZMAT I FORMACJA

Rozdział 1: NATURA

1. Wspólnota Rodzin „Betlejem” (określana dalej jako Wspólnota) jest dobrowolnym, prywatnym stowarzyszeniem wiernych, zrzeszającym osoby świeckie
i duchowne, należące do Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego (określanego dalej jako ZAK), które:

1. wybrały Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela i świadome powołania otrzymanego w chrzcie świętym, chcą uczestniczyć w misji apostolskiej Kościoła,

2. odkryły, że ich powołaniem jest przeżywanie wiary i głoszenie chwały Bożej
   w komunii i we współpracy z braćmi i siostrami, szczególnie tymi ożywionymi duchowością Świętego Wincentego Pallottiego,

3. pragną życia w uległości Duchowi Świętemu.

2. Wspólnota jest oddana pod szczególną opiekę Najświętszej Marii Panny, Królowej Apostołów.

Rozdział 2: DUCHOWOŚĆ

3. Sercem duchowości Wspólnoty jest jak najpełniejsze przeżywanie Eucharystii całymi rodzinami i w miarę możności jak najczęstsze uczestniczenie w adoracjach Najświętszego Sakramentu. Podczas Mszy Świętej oznacza to czynne włączanie się
w jak najpiękniejszą oprawę liturgii razem z krewnymi, przyjaciółmi i znajomymi,
ale przede wszystkim razem z dziećmi – szczególnie tymi najmniejszymi, o których Pan Jezus mówił Apostołom, żeby nie zabraniali przychodzić do Niego, ponieważ do nich należy Królestwo Niebieskie (Mk 10, 13-16). Przez świadectwo ukochania Eucharystii członkowie Wspólnoty dzielą się swoją wiarą przede wszystkim w swoich rodzinach
i wspólnotach, przekazując osobiste doświadczenie spotkania z Jezusem zarówno młodszemu, jak i starszemu pokoleniu.

4. We Wspólnocie „Betlejem” w szczególny sposób wyznawana jest wiara w słowa Pana Jezusa, że gdzie dwóch albo trzech zgromadzi się w Jego Imię, tam On jest pośród nich (Mt 18,20).

5. Członkowie Wspólnoty poprzez wypełnianie różnych posług według darów łaski, pragną stawać się żywymi członkami Ciała Chrystusowego (Rz 12,4–5)
tak, aby Wspólnota również Nim się stawała. Dlatego każdy członek Wspólnoty stara się
o swoją indywidualną świętość i ciągłe trwanie w stanie łaski uświęcającej.

Rozdział 3: CHARYZMAT I CEL

6. Charyzmat Wspólnoty to zjednoczenie rodzin i osób wywodzących się ze wszystkich stanów w Kościele we wspólnym przeżywaniu wiary i w apostolstwie. Istotą tego zjednoczenia są więzy wzajemnej przyjaźni („To jest Moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak, jak Ja was umiłowałem” J 15,12). Zjednoczenie to jest oparte
na takim rozumieniu komunii między braćmi i siostrami, jakie miał Św. Wincenty Pallotti, a więc na „prawdziwym duchu jak najdoskonalszej miłości”.

7. Celem Wspólnoty jest jak najpełniejsze przeżywanie wiary poprzez:

1. wspólną Eucharystię: w każdą niedzielę oraz w każdą pierwszą sobotę miesiąca, (ku czci Patronki ZAK, Maryi, Królowej Apostołów),

2. cotygodniową, wspólnotową adorację Najświętszego Sakramentu,

3. weekendowe rekolekcje rodzinne.

8. Inne formy wspólnego działania (takie jak służba w diakoniach, akcje charytatywne, ewangelizacyjne i inne) będące owocem spotkania Jezusa Chrystusa w Eucharystii
i poprzedzone rozeznaniem woli Bożej, winny pomagać w przeżywaniu charyzmatu Wspólnoty oraz w realizacji jej głównego celu. Nie powinny one przesłaniać podstawowego powołania członka Wspólnoty (do małżeństwa, rodzicielstwa, powołania zawodowego).

9. Apostolstwo Wspólnoty wyraża się zatem głównie poprzez świadectwo,
jakim są: czynny udział w Eucharystii (niedzielnej i w miarę możliwości
codziennej), nie ograniczający się tylko do grona wspólnotowego, a także
adoracja Najświętszego Sakramentu przeżywana zarówno we Wspólnocie
jak i indywidualnie.

10. W życiu codziennym apostolstwo członków Wspólnoty wyraża się przede wszystkim poprzez jak najdoskonalsze wypełnianie swojego podstawowego powołania
do życia w rodzinie oraz realizację powołania zawodowego i stanowego, jak również poprzez zanoszenie Dobrej Nowiny do swoich rodzin i środowisk pracy oraz wszędzie tam, gdzie osoby duchowne i konsekrowane mają utrudniony dostęp. Głoszenie Ewangelii w ten sposób odbywa się przede wszystkim poprzez osobiste świadectwo życia w bliskości z Bogiem i dążenie do świętości.

11. Wspólnota jest ożywiona wiarą, że spotkanie z Trójcą Świętą w trakcie modlitwy indywidualnej i wspólnej, a także w czasie lektury i rozważania Pisma Świętego, pozwala na rozpoznawanie znaków czasu i podejmowanie takich aktywności, jakich
w danym momencie oczekuje Bóg. Rozeznawaniu konkretnych działań apostolskich towarzyszyć powinno wsłuchiwanie się w potrzeby i propozycje Kościoła lokalnego.

12. Wspólnota jest otwarta na współpracę z innymi wspólnotami, grupami i ruchami kościelnymi.

Rozdział 4: FORMACJA

13. Każdy członek Wspólnoty jest odpowiedzialny za swoją indywidualną formację osobistą, zarówno duchową, jak i intelektualną.

14. Formacja duchowa Wspólnoty oddana jest w ręce Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.

15. Formacja wstępna dla osób chcących wstąpić do Wspólnoty oraz formacja stała
dla członków Wspólnoty, oparta na Słowie Bożym i na Tradycji Kościoła, odbywa się pod kierunkiem księdza Pallotyna przełożonego wspólnoty miejscowej, przy której mieści się siedziba Wspólnoty. Do bezpośredniego wypełniania tej posługi może on wyznaczyć innego współbrata lub innego księdza współpracującego ze Wspólnotą.

16. Nauczanie we Wspólnocie należy do kapłanów współpracujących ze Wspólnotą. Mogą je również przeprowadzać świeccy członkowie Wspólnoty, musi się to jednak odbywać w ścisłym porozumieniu z kapłanami tak, aby zachowywać naukę Kościoła.

17. Formacja we Wspólnocie odbywa się także w ramach coniedzielnych Mszy Świętych, cotygodniowych adoracji Najświętszego Sakramentu, jak i w czasie rekolekcji organizowanych przez Wspólnotę.

CZĘŚĆ 2: ZASADY PRZYNALEŻNOŚCI I ORGANIZACJA

Rozdział 1: PRZYNALEŻNOŚĆ

18. Członkami Wspólnoty mogą zostać katolicy, którzy ukończyli 18 lat i:

1. odkryli, że ich powołaniem jest życie we Wspólnocie Rodzin „Betlejem”,

2. są członkami ZAK,

3. przez okres przynajmniej 3 lat uczestniczyli czynnie w życiu Wspólnoty i przeszli formację wstępną dla nowych członków,

4. nie doświadczają sprzeciwu ze strony współmałżonka i swoich przełożonych
   (w przypadku osób duchownych),

5. zostaną poleceni Radzie Wspólnoty przez dwóch innych członków,

6. uzyskają zgodę Rady Wspólnoty na przyjęcie,

7. podejmą w trakcie uroczystości przyjęcia do Wspólnoty zobowiązania wspólnotowe,

8. poinformują o wstąpieniu do Wspólnoty proboszcza swojej parafii.

19. Osoby zainteresowane uczestniczeniem w życiu Wspólnoty, ale do niej nie należące, nie podejmują zobowiązań i traktują swoją aktywność we Wspólnocie jako okres rozeznania, czy Wspólnota jest drogą ich powołania oraz jako okres przygotowania do pełnego członkostwa.

20. Zachęca się, aby członkami Wspólnoty byli oboje małżonkowie.

Rozdział 2: PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁONKA WSPÓLNOTY

21. Prawem członka Wspólnoty jest:

1. uczestniczenie w dobrach duchowych Wspólnoty,

2. aktywne uczestniczenie w życiu Wspólnoty,

3. zabieranie głosu w sprawach dotyczących Wspólnoty,

4. czynny udział i głosowanie w Zebraniu Generalnym,

5. zawieszenie członkowstwa na okres nie dłuższy niż 2 lata po poinformowaniu
   o tym Rady Wspólnoty.

22. Obowiązkiem członka Wspólnoty jest spełnianie swojej posługi we Wspólnocie, kierując się nie własną korzyścią, lecz dobrem wszystkich, a w szczególności
staranie się o:

1. nienaganną postawę zgodną z zasadami Ewangelii,
2. codzienną modlitwę indywidualną,
3. codzienne rozważania fragmentów Pisma Świętego,
4. modlitwę za siebie nawzajem oraz wzajemną pomoc,
5. jak najczęstszy udział we Mszy Świętej,
6. aktywne i odpowiedzialne uczestnictwo w spotkaniach i przedsięwzięciach Wspólnoty.

Rozdział 3: WSPÓŁPRACOWNICY I SYMPATYCY WSPÓLNOTY

23. Osoby, które – mimo trzyletniego okresu opisanego w punkcie 18 c niniejszego statutu – nie wstąpiły do ZAK, mogą trwać przy Wspólnocie nadal jako jej współpracownicy lub sympatycy, jeśli identyfikują się z duchowością Wspólnoty oraz mają poczucie więzi wspólnotowej z osobami należącymi do Wspólnoty.

24. Podobnie osoby, które nie wstąpiły do Wspólnoty jako członkowie, mogą trwać
przy niej nadal jako współpracownicy lub sympatycy.

25. Jako współpracownicy i sympatycy mogą uczestniczyć w życiu Wspólnoty także chrześcijanie innych wyznań, a także wyznawcy innych religii oraz wszyscy ludzie dobrej woli, szanujący normy Kościoła katolickiego (zgodnie z art. 30 Statutu Generalnego ZAK).

Rozdział 4: OPUSZCZENIE WSPÓLNOTY

26. Członkowie Wspólnoty przestają do niej należeć poprzez dobrowolne odejście
lub na mocy decyzji Rady Wspólnoty. Podstawą takiej decyzji Rady Wspólnoty
jest uporczywe postępowanie niezgodne z zasadami przynależności do Wspólnoty.

27. Decyzja Rady Wspólnoty o pozbawieniu członkowstwa musi być poprzedzona
co najmniej jednorazowym wezwaniem do zaprzestania postępowania niezgodnego
z zasadami przynależności do Wspólnoty oraz wyznaczeniem terminu na zaprzestanie naruszeń Statutu.

28. W każdym przypadku postępowania zmierzającego do pozbawienia członkostwa należy zachować prawo osoby, której to postępowanie dotyczy, do osobistej obrony.

29. Istnieje możliwość powtórnego ubiegania się o członkostwo pod warunkiem zaprzestania postępowania niezgodnego z zasadami przynależności do Wspólnoty.

30. O powtórnym przyjęciu decyduje Rada Wspólnoty.

Rozdział 5: RADA WSPÓLNOTY

31. Wspólnotą kieruje pięcioosobowa Rada Wspólnoty wyłaniana w tajnym głosowaniu spośród członków Wspólnoty.

32. Prawo głosu w wyborach do Rady Wspólnoty posiadają wszyscy członkowie Wspólnoty obecni na Zebraniu Generalnym powołującym Radę Wspólnoty.

33. Rada Wspólnoty wybiera ze swojego grona Przewodniczącego Rady Wspólnoty
na swym pierwszym zebraniu po wyborach.

34. Rada Wspólnoty jest wybierana na okres trzech lat.

35. Członek Rady Wspólnoty może być do niej wybrany w dwóch kolejnych kadencjach, zatem po tym okresie musi nastąpić przynajmniej trzyletnia przerwa w sprawowaniu funkcji przez tę samą osobę.

36. W skład Rady Wspólnoty nie mogą jednocześnie wchodzić oboje małżonkowie.

37. Decyzje w czasie spotkań Rady są podejmowane po wspólnej modlitwie i poprzez głosowanie zwykłą większością głosów.

38. Osoba wybrana na stanowisko Przewodniczącego/Przewodniczącej Rady Wspólnoty jest „pierwsza między równymi” (prima inter pares).

39. Zadaniem Rady Wspólnoty jest służba rozumiana jako:

1. modlitwa i troska o losy, wizję, rozwój i organizację Wspólnoty,

2. troska o jedność zarówno między poszczególnymi członkami Wspólnoty, jak też
   o jedność z księżmi współpracującymi ze Wspólnotą oraz z Lokalną Radą Koordynacyjną ZAK,

3. decydowanie o sprawach Wspólnoty,

4. wsłuchiwanie się w głosy i propozycje członków Wspólnoty,

5. zatwierdzanie i koordynowanie prac diakonii.

40. Zadaniem Przewodniczącego Rady jest:

1. reprezentowanie Wspólnoty,

2. nadzór i odpowiedzialność za korespondencję wychodzącą ze Wspólnoty
   i w jej imieniu, pocztą zwykłą i elektroniczną,

3. nadzór i odpowiedzialność za stronę internetową Wspólnoty oraz za treści na niej przekazywane,

4. prezentowanie istotnych decyzji Rady Wspólnoty,

5. zwoływanie przynajmniej raz na miesiąc posiedzeń Rady Wspólnoty
   i przewodniczenie im,

6. podejmowanie decyzji w sprawach Wspólnoty w okresie pomiędzy spotkaniami Rady Wspólnoty, po zasięgnięciu opinii pozostałych członków Rady.

41. W spotkaniach Rady Wspólnoty jako obserwatorzy i doradcy mogą uczestniczyć kapłani współpracujący ze Wspólnotą oraz zaproszeni goście, ale bez prawa udziału
w głosowaniu.

42. W razie niemożności sprawowania funkcji przez jednego z członków Rady Wspólnoty, Rada Wspólnoty zwołuje Zebranie Generalne, w trakcie którego przeprowadzane są wybory uzupełniające do Rady Wspólnoty.

Rozdział 7: KSIĘŻA WE WSPÓLNOCIE

43. Wspólnota podlega pastoralnemu kierownictwu księdza Pallotyna, przełożonego wspólnoty miejscowej, przy której mieści się siedziba Wspólnoty.

44. Księża Pallotyni współpracujący ze Wspólnotą zajmują się przede wszystkim posługą sakramentalną we Wspólnocie.

45. Księża Pallotyni współpracujący ze Wspólnotą zaproszeni są do regularnego celebrowania coniedzielnej Mszy Świętej, na której spotyka się Wspólnota,
jak i comiesięcznych sobotnich Mszy Świętych wspólnotowych. Księża ci zaproszeni
są również do regularnego udziału w cotygodniowych adoracjach Najświętszego Sakramentu, a także do prowadzenia wspólnotowych rekolekcji weekendowych.

46. Księża współpracujący ze Wspólnotą czuwają nad formacją członków Wspólnoty.

47. Księża Pallotyni oraz inni kapłani współpracujący ze Wspólnotą zaproszeni są
do udziału we wszystkich aktywnościach Wspólnoty.

Rozdział 8: DIAKONIE

48. Diakonie skupiają członków i współpracowników Wspólnoty zobowiązujących się
do wypełniania określonych zadań podejmowanych we Wspólnocie.

49. Diakonie podlegają decyzjom Rady Wspólnoty.

50. Osoby odpowiedzialne za diakonie są wybierane w porozumieniu i za akceptacją Rady Wspólnoty.

51. Diakonie mogą być stałe lub tymczasowe.

Rozdział 9: ZEBRANIE GENERALNE

52. Zebranie Generalne jest zebraniem wszystkich członków Wspólnoty i zwoływane jest przez Radę Wspólnoty przynajmniej co 3 lata, pod koniec kadencji Rady Wspólnoty lub przy okazji wyborów uzupełniających do Rady Wspólnoty.

53. Zebranie jest ważne w obecności przynajmniej połowy członków Wspólnoty.

54. Do kompetencji Zebrania Generalnego należy:

1. wybór pięciu członków Rady Wspólnoty w głosowaniu tajnym,

2. dialog na temat spraw wewnętrznych Wspólnoty,

3. dokonywanie zmian w Statucie Generalnym przez głosowanie, zgodnie z art. 61
   i 62 niniejszego statutu.

55. Zebranie Generalne może ważnie podjąć uchwałę zwykłą większością głosów obecnych na Zebraniu członków Wspólnoty.

56. Rada Wspólnoty może zwołać zebranie nadzwyczajne.

Rozdział 10: SIEDZIBA I TEREN DZIAŁANIA WSPÓLNOTY

57. Siedzibą Wspólnoty jest Rzymskokatolicka Parafia Św. Andrzeja Boboli w Bielsku- Białej prowadzona przez Księży Pallotynów.

58. Wspólnota ma charakter międzyparafialny, dlatego też mogą do niej należeć osoby
z różnych parafii, nie tylko z terenu Bielska-Białej.

59. Osoby identyfikujące się z charyzmatem Wspólnoty, a nie mogące z różnych względów uczestniczyć w życiu Wspólnoty są zaproszone i zachęcane do tworzenia kolejnych wspólnot opartych na niniejszym statucie – przede wszystkim w parafiach Pallotyńskich, z możliwością utworzenia w przyszłości federacji wspólnot rodzin.

Rozdział 11: ROZWIĄZANIE WSPÓLNOTY

60. Decyzję o rozwiązaniu Wspólnoty może podjąć Zebranie Generalne większością dwóch trzecich głosów obecnych na Zebraniu członków Wspólnoty.

Rozdział 12: ZMIANY W STATUCIE

61. Zmiany w Statucie Wspólnoty mogą być dokonywane tylko przez Zebranie Generalne większością dwóch trzecich głosów obecnych na zebraniu członków Wspólnoty, pod warunkiem, że na Zebraniu obecnych jest przynajmniej dwie trzecie stanu ilościowego członków Wspólnoty,

62. Zmiany w statucie muszą być zgodne z zasadami prawa kościelnego oraz Statutu Generalnego ZAK.

ZAPISY KOŃCOWE

63. Statut wchodzi w życie z dniem uchwalenia go przez Zebranie Generalne
w dniu 3 grudnia 2011 roku.

64. Wspólnota dąży do tego, aby w przyszłości została prawnie uznana za jedną
ze wspólnot ZAK.

Bielsko-Biała, 3 grudnia 2011

Wprowadzono poprawki na Zebraniu Generalnym w dniu 3 grudnia 2016.