Siedzieliśmy przy stole jedząc pyszny obiad. W pewnej chwili Gabrysia przez nieuwagę, wylała kompot i coś rozbiła …
a ja zmęczona trudnym dniem zareagowałam zbyt gwałtownie…Wtedy odezwał się nasz Maciek:
– Gabrysiu powinnaś przeprosić, a ty Mamuś masz wybaczyć – chętnie!
Pan Bóg wysłuchuje zawsze!
Jestem żoną, mamą czwórki dzieci. Od bardzo dawna prosiłam Pana Boga o cierpliwość. Często moje reakcje (głównie w domu) były zbyt gwałtowne. Dziewięć lat temu przyszedł na świat nasz najmłodszy synek Maciek. Okazało się, że chłopczyk jest niepełnosprawny (ruchowo i umysłowo). Teraz z perspektywy lat mogę powiedzieć, że otrzymałam więcej niż prosiłam. Każdego dnia będąc z Maćkiem mam szansę uczyć się cierpliwości. A nasz chłopczyk jest kochany, radosny i dał nam niejedną lekcję wiary, miłości i przebaczenia.
Od jakiegoś czasu gdy ktoś go przepraszał mówił – wybaczam Ci. Teraz dodał do tego słówko „chętnie”. To CHĘTNIE jest genialne, sprawia, że wybacza się sercem. Wszyscy w domu to przejęliśmy. Gdy ktoś mówi przepraszam, druga osoba odpowiada – wybaczam Ci chętnie.
Tak Maciek głosi nam Ewangelię i uczy nas tego, co najważniejsze – KOCHAĆ.
Pan Bóg wysłuchuje zawsze, czasami zupełnie inaczej niż tego oczekujemy. Ale On wie lepiej czego potrzebujemy, abyśmy byli naprawdę szczęśliwi.
Basia
Słowa znalezione w mundurze nieznanego żołnierza
Prosiłem Boga o siłę, aby triumfować;
On dał mi słabość, abym nauczył się smaku rzeczy małych.
Prosiłem o zdrowie, aby robić rzeczy duże;
On zesłał mi chorobę, abym robił rzeczy lepsze.
Prosiłem Go o bogactwa, aby być szczęśliwym;
On dał mi ubóstwo, abym był wrażliwym i mądrym.
Prosiłem o władzę, aby ludzie liczyli na mnie;
Dał mi słabość, żebym potrzebował tylko Boga.
Prosiłem Go o towarzysza, aby nie żyć samemu;
On dał mi serce, zdolne kochać wszystkich braci.
Prosiłem o wszystko, aby cieszyć się życiem;
On dał mi życie po to, abym mógł cieszyć się wszystkim.
Nie dostałem niczego, o co prosiłem;
Ale mam wszystko, czego mogłem oczekiwać
Chociaż mówiłem coś przeciwnego, Bóg mnie wysłuchał
I jestem najszczęśliwszym z ludzi.
Wybaczyć to znaczy…
- Powiedzieć komuś, że przykrość, którą Ci sprawił, nie przeszkadza Ci Go nadal kochać i traktować jako wybranego, ponieważ Ty również potrafisz sprawić taką samą przykrość, a może nawet większą.
- Pojednać czyjeś serce z samym sobą – za Twym pośrednictwem (jakby gąbki ścierającej ludzką słabość).
Poprzez przykrość, którą ktoś Ci sprawił, ofiarowuj Mu siebie – jakby w odpowiedzi na jego niezręczne – świadome lub nieświadome – wezwanie, by kochać Go bardziej.
W ten sposób wydobywasz na światło dzienne przymierze, którego jeden z aspektów nie został dotąd określony, i przypominasz drugiemu o tym, co najważniejsze: kochasz Go i nic Ci w tym nie przeszkodzi. Wszystko inne od tego zależy i jest drugorzędne.
- Wybaczyć to pozbierać – zanim Twój przyjaciel się schyli – kawałki naczynia, które On rozbił, tak jakby naczynie to spadło z Twojej winy. Wszystko to robisz po to, by nie obarczać Go wyłączną odpowiedzialnością za to, co się stało, by uwolnić Go od ciężaru poczucia winy i od niesmaku do samego siebie.
- Nigdy nie wymagaj od przyjaciela, by prosił Cię o wybaczenie, ponieważ Twoja miłość nie może stawiać warunków. Z pewnością potrzeba czasu, by On zdał sobie sprawę z przykrości, jaką Ci sprawił.
Ale – stosownie do głębi waszej więzi – możesz powiedzieć Mu o swej ranie. Zostaw Mu wtedy czas, by mógł wyznać swą winę i na nowo pojednać się z Tobą, kiedy będzie w stanie to zrobić. Z pewnością jest On jeszcze zbyt zamknięty w sobie, by zgodzić się kochać, niezależnie od swej słabości.
- Poza tym może czasem nic nie wymaga wybaczenia. Upewnij się więc, czy krzywda, którą – jak Ci się wydaje – cierpisz, jest realna. Może wynika ona z prawa, które sam sobie wymyśliłeś? Wtedy masz okazję przekonać się o swojej słabości i to raczej Ty musisz błagać o wybaczenie.
- A jeśli Twemu przyjacielowi trudno jest wybaczyć, poproś Go o przebaczenie jeszcze raz. Okażesz Mu w ten sposób, że nie możesz bez niego żyć i że jest On dla ciebie ważny.